5 Aralık 2015 Cumartesi

Bu hayat hep kısmet...

     
  Kısmet...
Bazen bu kelimeden o kadar çok nefret ediyorum ki. Hatta kelime demek bile sanki diğer özenerek kullandığım, baş tacı yaptığım kelimelere hakaret gibi geliyor. Ama nedense herkesin diline yapışmış birkaç kelimeden biri de bu; kısmet... (İngiliz Dili ve Edebiyatı okuduğum için "destiny, fortune" kelimelerinden bile nefret ediyorum aslında.) Mesela bir plan yapılıyor ya da hayaller paylaşılıyor (ve bu hayaller öylesine gerçekmiş gibi, hemen olacak ya da yarın gerçekleşecekmiş gibi konuşuluyor ki) o saatlerce konuşmanın, gülüşmelerin, heyecanın sonuna 'kısmet' kelimesi koyuluyor ya... İşte o zaman tüm hayaller, tüm gülüşmeler soluyor bende. Sanki bu kelime de bir parça olma olasılığını düşürme, işi şansa bırakma payı var gibi geliyor  ve ben gerçekten de çok şanssız biriyimdir. Her cümlemin sonuna 3-4 tane kısmet diye eklesem bile olacağı varsa da olmaz, o denli bir şanssızlık. Ha şimdi bazılarımız vardır alışkanlık haline getirmiştir ama ben buna inanamıyorum arkadaş. Kısmetse olur; sanki böyle denilince onca şey buruşturulup bir kenara atılmış gibi geliyor. Çabalamayacağım (belki de çabalayacağım) ama kısmetse olur deniliyor aslında.
Bu laf sanki biraz şeye de benziyor; olacağı varsa olur, sen sabret. Sanki evren bize bir gün kıyak yapar da " ya bunun böyle bir isteği vardı, şimdi keyfim yerinde bari bir oluversin" diyecek diye beklemeye koyuluyoruz. Ve o bekleyişler bir evren halini alıyor ya... Derin, sonsuz, ne zaman olacağı belirsiz. Belki de hiç olmayacak. Hiç kavuşamayacak özlemler, hiç kavuşamayacak bakışmalar, hiç gidilmeyecek bir yerden... Bilemiyorum bu bekleyişlerin sonunu. Koca bir zaman boşluğunda kurbağalama yüzmeye başlamasak iyidir. Ama ben birkaç defa yüzdüm o zaman boşluğunda, belki şimdilerde de yüzüyorumdur. Bu zaman boşluğumu desem yoksa boşluk denizimi, bizim görüp de bildiğimiz hiçbir denize benzemiyor. Ama geceleyin denize girmek gibi bir nevi; görmeden yüzüyorsun ama tenini sömürüyor deniz ısıtmanın aksine. Güzel bir his aslında bana göre. Normalden farklı olan şeyleri daha çok seviyorum nedense... Şimdi söyleyeceğim için kendime de sinirleneceğim bir cümleyi şuraya bırakacağım... Kısmetse size de nasip olur :)   


11 yorum:

  1. Hayırlısı derim kısmet derim.
    Aslında bir şeylerin olup olmaması bile şuan umrumda değil.
    Yaşayıp gidiyorum. Zaten planı sevmem:)

    YanıtlaSil
  2. Kısmetse olur kaderci bir cümle bence... Kültürümüz bu neyapalım, böyle alışmışız... Kendimi eleştirsem de benim de çok sık kullandığım bir cümle 'kısmetse olur' Kaleminize sağlık... Facebook sayfamız 'Blogger Kulübü'nde paylaşıyorum yazınızı... Sevgiler...

    YanıtlaSil
  3. bence kısmetse olur'un hüzünlendirmesinin nedeni bir saniye sonramızın garantisi olmaması. Bugün gördüğümüz insanları yarın görüp göremeyeceğimizin belirsiz olmasının aklımıza gelmesi.

    YanıtlaSil
  4. Kısmetse okur insan, kısmetse görür, kısmetse ayağın varır bir yere.Hayat bu biraz da.Kalkıp gitmek, varmak gerek, beklemeden.Bekleyeni çok üzmeden, incitmeden...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O zaman şöyle diyelim; kısmetse bekleyenler kavuşur günün birinde...

      Sil
  5. Bütün hayallerim alt üst oldu neymiş bu kısmet yaa :/

    YanıtlaSil
  6. Yanıtlar
    1. Aslında en güzeli şu ; hayırlısı be gülüm :)

      Sil